پلاستیکهای معمولی، پلیمرهایی هستند که از مشتقات نفتی بدست میآیند و استفاده از آنها در جوامع توسعه یافته و در حال توسعه روز به روز در حال افزایش است و به علت قیمت پایین تر، مقاومت به خوردگی و در دسترس بودن، جایگزین مواد سنتی همچون کاغذ، شیشه و فلزات برای کاربردهای مرتبط با بسته بندی شده اند.
امروزه استفاده از پلاستیکها نگرانیهای بسیار زیادی را به جامعه ی بشری تحمیل کرده است که بزرگترین مسئله درصد بازیافت این مواد می باشد به طوری که این مواد تنها 3-4 درصد قابلیت بازیافت دارند. چگونگی برخورد با زباله های پلاستیکی یکی از سوالات کلیدی در مدیریت زباله بوده و از جنبه های زیست محیطی، اقتصادی و سیاسی حائز اهمیت است. راه حلی که در حال حاضر برای حل این معضل ارائه گردیده است استفاده از پلاستیکهای زیست تخریب پذیر میباشد. این بیوپلیمرها از منابع تجدیدپذیر کشاورزی یا از میکروبها حاصل میگردند. در کنار مزایای فراوانی که این روش دارد باتوجه به اینکه هزینه های مربوط به استفاده از آنها نسبت به پلاستیکهای معمولی بیشتر میباشد، محدودیتهایی در استفاده از این ترکیبات وجود دارد و به همین دلیل این جایگزینی به صورت
کامل انجام نمیگیرد. و در آینده باید به سمت کاهش هزینه های موثر این روش پرداخته شود. دراین مقاله سعی بر آن شده با بررسی مطالعاتی که در این حیطه صورت گرفته است انواع پلاستیکها، منابع تامین آنها، مزایا و معایب هر کدام و کاربردهای آنها توضیح داده شود
منبع:
