در سال ۲۰۲۴، بیش از ۴۰۰ میلیون تن زباله پلاستیکی در جهان تولید شده است و بر اساس پیش بینی های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)، این رقم تا سال ۲۰۶۰ ممکن است تقریباً سه برابر شود. بسته بندی به تنهایی سهمی حیرت آور معادل ۱۵۶ میلیون تن در این رقم دارد که آن را به بزرگ ترین بخش زباله های پلاستیکی تبدیل می کند.
نشست ها و مباحث حول صنعت بسته بندی پلاستیکی، اغلب بی نتیجه باقی می مانند اما از دیدگاه کسب وکار، زمان آن رسیده که این دیدگاه و نشست ها تغییر پیدا کند. این مسئله، یک ناکارآمدی موثر در زنجیره تأمین است.
فرصتی از دست رفته
پلاستیک یکی از کاربردی ترین و مقرون به صرفه ترین مواد بسته بندی است که تاکنون توسعه یافته است. سبک، بادوام و منطف و تغییرپذیر است اما انسان ها با پلاستیک به شکل یک ثروت بلندمدت برخود نمی کنند بلکه آن را فقط یک محصول یکبارمصرف می پندارند.
در حال حاضر، کمتر از ۲۰٪ از زباله های پلاستیکی در جهان، بازیافت می شوند و باقی آن در محل های دفن زباله، زباله سوزها یا در بدترین حالت، در محیط زیست رها می شوند. این مسئله فراتر از یک چالش زیست محیطی است؛ این یک شکست آشکار و روشن در بهره برداری از منابع و بازیابی مواد است.
هر تن بسته بندی پلاستیکی که بازیافت نمی شود، نشان دهنده موارد زیر است:
- یک فرصت از دست رفته برای صرفه جویی در هزینه ها با استفاده از اختلاط مواد بازیافتی
- یک فرصت از دست رفته به منظور کاهش ریسک های مالی و قانونی پلاستیک های غیربازیافتی
- یک شکاف در جهت تحقق قوانین و مقررات اقلیمی و ESG
توجیه اقتصادی بسته بندی چرخشی:
با تشدید مقررات جهانی و افزایش قابل توجه مصرف کنندگان، کسب وکارها در این صنعت مجبور شده اند فراتر از زیبایی ظاهری بسته بندی و جذابیت قفسه های فروشگاه ها فکر کنند. امروز، بسته بندی باید کارآمدتر عمل کند: باید کاربردی، قابل بازیافت و ایمن باشد.
برندهای آینده نگر در حال حرکت از مدل های خطی به چرخشی هستند. آنها این کار را نه صرفاً برای رعایت الزامات مسئولیت گسترده تولیدکننده (EPR) یا کاهش انتشار کربن، بلکه به دلیل توجیه اقتصادی آن انجام می دهند:
- طراحی محصول با قابلیت بازیافت، هزینه های کلی چرخه عمر محصول را بهینه می سازد.
- سرمایه گذاری در تأمین منابع شفاف، از ارزش برند در عصر شفافیت مطلق محافظت می کند.
بازتعریف نقش تأمین:
از گذشته، تأمین بر قیمت، کیفیت و زمان بندی تحویل متمرکز بوده است. اما اکنون بعد چهارمی اضافه شده است: چرخشی بودن.
از مدیران تأمین، امروز سؤالات جدیدی پرسیده می شود:
- آیا تأمین کنندگان شما می توانند منابع پلاستیک بازیافتی را بررسی کنند؟
- آیا این ماده با رعایت قوانین و مقررات بین المللی تأمین شده است؟
- آیا انتشار کربن را کاهش می دهد و با مقررات آینده نگرانه سازگار است؟
سازمان هایی که این پرسش ها را امروز در معیارهای ارزیابی تأمین کنندگان خود می گنجانند، نه تنها در رتبه بندی های پایدار، بلکه در عملکرد زنجیره تأمین و اعتماد سرمایه گذاران پیشتاز خواهند بود.
قدم بعدی چیست؟
ما در تقاطع مقررات، نوآوری و الزامات زیست محیطی ایستاده ایم. کسب وکارها با یک انتخاب روبه رو هستند: یا زودتر سازگار شوند و پیشتاز تغییر به سمت بسته بندی چرخشی باشند، یا خطر عقب ماندن در آینده ای پرهزینه و مملو از الزامات قانونی را بپذیرند.
موفق ترین شرکت ها آن هایی نخواهند بود که صرفاً پلاستیک را حذف می کنند، بلکه آن هایی هستند که یاد می گیرند آن را بهتر مدیریت کنند. زیرا آینده بسته بندی، به کارگیری ماده مناسب، به روش صحیح و برای بلندمدت است.
